avontuur 9; Nong Khiaw en Muang Ngoi Neua

Hier zijn we weer, beste bloggers,

Er is hier de afgelopen week in Laos weer 1 en ander gebeurd. Misschien niet zo dramatisch als de aardbeving in Japan, maar ook wel best de moeite.
Mijn vorige verslag eindigde met de mededeling dat ik de volgende dag Luang Prabang zou verlaten en de rivier zou opvaren riichting Nong Khiaw. Uiteindelijk ben ik nog een dagje langer gebleven en pas de volgende dag naar Nong Khaiw getrokken. Echter niet met de boot, maar met de bus. Ik ga dus stoppen met mijn plannen op voorhand uit de doeken te doen, want ze veranderen toch constant.
Ik ben nog een dagje langer in L Prabang gebleven omdat ik in zo een tof guesthouse verbleef, met hele fijne medereizigers bovendien. Daarom zou ik ook graag wat reclame maken over dit guesthouse; Luang Prabang backpackers hostel, near the old bridge;

• slechts 3,5 euro voor een overnachting in gerieflijke slaapzalen, varierend tussen 2 en 8 bedden per kamer.
• gratis drinkwater
• gratis koude- of warme doushe
• gratis koffie, thee, ontbijt en een gratis kaartje van luang Prabang
• goedkope wasdienst
• gratis internet
• gratis bananen

 Zodus allen daarheen!!!!

Steven en Lan, de eigenaar van de guesthouse, al poserend voor op de 'Belgische website'

De extra dag in Luang Prabang zijn we met een aantal mensen vanuit de guesthouse naar de watervallen gefietst. Het was voor mij de tweede keer, maar dat maakte mij niet uit. Deze keer ging ik erheen om wat in het water te ravotten. De fietstocht was niet om te lachen. Vooral als je weet dat mijn fietskompanen iedere dag meer dan honderd km afleggen op een soort van koersfiets, dan weet je dat ik met mijn 15 kg zware old-timer-mountainbike serieus heb zitten puffen. En ja hoor, de watervallen waren dolle pret. Ik voelde me weer 10 jaar oud; kapriolen makend, al slingerend aan een koord. Ik ben serieus aan het overwegen om later in mijne hof, langs mijn bamboo-hut en naast mijn petanque-baan, een slingerboom te installeren.

een mislukte salto-mortale vanaf de slingerkoord

een gelukte driedubbele salto met flic-flac

Die avond verder Vladimir's verjaardag gevierd en afscheid genomen van iedereen. En de volgende dag richting Nong Khiaw. Van de boot nemen kwam niet veel meer in huis. Te laat opgestaan (zoon van Yvo, weet-je-wel?) Dan het plan maar veranderd. Met de bus opgaan; goedkoper en sneller bovendien. Op de heenweg zou ik de boot nemen. Dan zou het stroomafwaarts zijn, dus ook een pak sneller en evenveel gezien.
Nong Khiaw is een klein dorp met ongeveer 200 huizen. Er is 1 asfaltbaan en 1 zandweg. Het dorp zelf heb je dus vlug gezien. Bij mijn verkenning stuitte ik op de voorbereidingen van een trouw. Ik werd vriendelijk uitgenodigd om die avond mee te komen feesten en dansen. Dat zag Steven meteen zitten. Ik wandelde verder. Op de brug over de rivier stonden heel wat mensen naar beneden te staren. Ik dacht; waarschijnlijk hebben ze een dikke vis gevangen of zo.... Neen hoor, er was die namiddag een jongetje van 12 jaar oud verdronken in de rivier. Hij lag daar opgebaard in een net-in-elkaar-getimmerde doodskist, familie en vrienden treurend erbij. Misschien heeft de familie een varken te weinig geofferd??? Nee, het was best wel triestig. En wat een tegenstelling, aan de ene kant van het dorp wordt een groot feest geprepareerd, aan de andere kant wordt een begrafenis voorbereid. Maar eigenlijk verbaast het me niks dat er af en toe kinderen verdrinken. De kinderen zitten hier al vanaf 3-4 jaar in het water, en er is nooit een volwassene bij. De kinderen worden hier vooral door andere kinderen opgevoed. En dan gebeuren er natuurlijk af en toe ongelukken...
Wat het trouwfeest betreft; geen kuskes- of vogeltjesdans hier, maar wel heel ingetogen, gecontrolleerde dans. Misschien dat het ongeval van deze namiddag er voor iets tussen zat. Ik vond me er niet op mijn plaats als toerist en heb maar wijslijk besloten om me buiten de feestelijkheden te houden. En ik herinner me ook de legendarische locale Bart Peeters, die de trouwmuziek aan elkaar praatte.

Nong Khiaw City

Op het dorpje zelf ben je snel uitgekeken. De omgeving is echter schitterend. Scherpe karstrotsen, bamboobossen, vele grottencomplexen en kleine dorpjes. Keuze genoeg om enkele dagen te vullen. Toeristische atracties zoals kayakken, rotsklimmen of trekking zijn hier vreemdgenoeg heel duur (naar Lao-maatstaven), dus dat doen we lekker niet. In de plaats heb ik een mooie wandeling gemaakt naar een nabijgelegen dorpje. Wat me hier in Laos ook opvalt zijn de vlinders. Je treft ze in alle maten en kleuren aan. Ik hoop er nog een aantal te kunnen fotograferen. Verder is het ook frapant dat de honden hier niet vechten met katten en maar al te goed beseffen dat ze geen kippen of eenden moeten lastigvallen. Anders belanden ze misschien zelf in een kookpot. Ook zijn ze precies instinctief aangepast aan het verkeer. Ze doen geen domme dingen met autos of motors in de buurt. Ik heb uiteindelijk 3 nachten doorgebracht in Nong Khiaw. Dan heb je het hier echt wel gezien. Initieel was ik van plan om terug naar Luang Prabang terug te keren. Maar uiteindelijk heb ik beslist om door te trekken naar Muang Ngoi Neua. Een dorpje dat stroomopwaarts ligt en enkel bereikbaar is per boot. Ik heb me die keuze niet beklaagd. Ik kwam terecht in een waar paradijs. Geen auto's of motorfietsen, geen internet, compleet afgezonderd van de wereld, enkel 1 zandweg, slechts 3 uur stroom per dag. En de omgeving; ongelofelijk, zo mooi. Opnieuw dezelfde rivier die het dal diep heeft uitgeslepen tussen de karstrotsen. Het volledige dorp is afgestemd op de rivier, en ook wel op de toeristen. Alles moet aangevoerd worden via de rivier; van bakken bier, zakken rijst tot varkens. Muang Ngoi is de eerste plaats waar ik 100 procent tot rust kwam. Ik had hier tijd om te lezen, te schrijven, wat te wandelen en de omgeving te verkennen. En een hangmat voor mijn bungalow, met uitzicht over de rivier was mooi meegenomen.

uitzicht vanaf mijn bungalow in Muang Ngoi

de hoofdstraat van Muang Ngoi Neua

Een dag ben ik met een stel Grieken de omgeving gaan verkennen, wat grotten en dorpjes bezocht. Een andere dag vooral gelezen (de hemel van Hollywood - Leon de Winter, aanrader) en een derde dag op mijn eentje gaan wandelen en een rotsformatie beklommen met mijn slippers ( niet zo een goede schoeisel-keuze). Het was niet zo een lange beklimming, maar best wel zwaar. De beloning op de top was groot. Je kan zelfs haarst spreken van een magische plek. En toen gebeurde heb. Een magische moment op een heel speciale plek te midden van een paradijslijke omgeving...... 

een mooi staaltje van ontbossing ten behoeve van de rijstetende medemens



omgeving Muang Ngoi Neua



Steven bijna op de top van de magische berg

Wordt vervolgd....