avontuur 9; het vervolg...

Eens op de top aangekomen ontmoette ik 2 meiden, een Franse en een meisje uit Warschau, Polen. Ze stonden daar maar wat te zweten, en ze hadden wat schrik voor de afdaling. Ik heb ze dan maar - zoals een echte gentleman - naar beneden begeleid. Het Poolse meisje heet Beata, 31 jaar, antopologe en heeft al redelijk veel van de wereld gezien. Ze heeft een jaar vrijwillerswerk in Zambia gedaan, een jaar in Chicago gewoond en weet-ik-veel waar ze nog overal gezeten heeft. Anyway; een persoon die iets te vertellen heeft. De volgende dag hebben Beata en ik een vissersbootje van enkele locale vissers gehuurd, en zijn we de rivier opgepeddeld. Opnieuw; niet om te lachen. Beata wist niet hoe ze fatsoenlijk een roeispaan in haar handen moest houden, laat staan peddelen of het sturen van de boot. Gelukkig was Steven in vorm en geraakten we uiteindelijk, -moeizaam en al zigzaggend, vooruit. In de namiddag zijn we ergens op een eilandje gestopt voor pick-nick. Deze pick-nick bestond uit mango, watermeloen en ander fruit. Gelukkig hanteerde Beata het pattattenmes beter dan de roeispaan. Ik had deze keer moeite om haar te volgen met eten, terwijl zij schilde. Op het water was het een heel ander verhaal... In de late namiddag bereikten we een mooie zandbank. Hier zijn we aangemeerd, hebben we wat gerust, van de natuur genoten en na een fikse zwempartij zijn we terug stroomafwaarts gevaren. Het was een fijne dag....
Beata is van plan om volgende week richting Myanmar te trekken. Voor mij is dit - tot nu toe - de bestemming der bestemmingen. Ze zou het heel leuk vinden als ik haar vergezelde. Aangezien ik toch niks echt gepland heb, en ook zo weinig mogelijk wil plannen, is er weinig dat me tegenhoud. Zodus; volgende week woensdag stapt Steven samen met Beata de vlieger op voor een maandje Myanmar. Hoera...

Beata en Steven

Bootje varen

De dag na het bootje varen ben ik teruggekeerd naar Luang Prabang. Beata volgde pas de volgende dag. De boottoch was heel mooi. De rivier houdt een volledige economie draaiende. Vissers, goudzoekers, spelende kinderen... Op een gegeven moment stopte onze kapitein met varen. Ze hadden hem teken gedaan van aan de oever. Blijkbaar had een kennis van de kapitein net een dikke vis gevangen. Onze kapitein voer naar de oever en nam de vis mee de boot op. Waarschijnlijk een kadeau voor zijn schoonmoeder in Luang Prabang...Na acht uur varen eindelik Luang Prabang bereikt want ik begon kramp te krijgen. Veel beenruimte had ik immers niet op de boot.

rivier bedrijvigheid deel 1

rivier bedrijvigheid deel 2

onze kapitein met zijne vis

onze boot, zie ook onze kapitein die zijne vis naar binnen haalt

. Veel nieuwe dingen heb ik hier de afgelopen 3 dagen niet gedaan;.mijn blog wat bijgewerkt en met Beata rondgehangen. Vanavond nemen we de bus richting Ventiane, de hoofdstad van Laos. Na 1 nachtje Ventiane reizen we door naar Bangkok, waar we onze visa's moeten aanvragen. We hebben dan 3 dagen de tijd om Bangkok te verkennen en dan vliegen we naar onze magische bestemming....