avontuur 4; Pai, amai, amai...

Dag Belgen / Vlamingen, het is alweer een tijdje geleden dat ik jullie op de hoogte heb kunnen houden van mijn doen en laten. Normaal had ik gisteren mijn blog bijgewekt maar het is hier nu eenmaal niet zo gemakkelijk om dingen te plannen. De stroom heeft hier in Pai de ganse dag uitgelegen.

Vorige week zondag ben ik met een minibusje richting Pai getrokken. Pai is een klein stadje van ongeveer 5000 inwoners, dicht bij de grens van Myanmar. We zitten hier in de bergen, dus s nachts kan het hier flink afkoelen. In deze streek wordt veel teak-hout, drugs en mensen gesmokkeld van en naar Myanmar. Wij als toerist hebben daar geen last van, je merkt het enkel aan verstrengde militaire controles. Enkel de lokale bevolking wordt gecontrolleerd. Pai is een heel ander paar mouwen dan Chang Mai. Het is veel kleinschaliger en rijke toeristen en 50-plussers kom je hier haast niet tegen. Veel zal ook te maken hebben met de moeilijke 3 uur durende tocht van Chang Mai tot Pai met volgens mij wel 1000 haarspeldbochten! Een van mijn medepassagiers in het busje moest er spontaan van overgeven.

Bij mijn aankomst in Pai was het al donker. Ik heb onmiddellijk een toffe verblijfplaats gevonden, net uit het centrum aan de rivier. Ik huurde hier een bamboohut voor 200 bath per nacht. Echt super. Zo een hut heeft vele voordelen. Door al de spleten en kieren wordt je stulp goed geventileerd, wat voor een aangenaam binnenklimaat zorgt. Bovendien heb je ook altijd vrienden aan huis. Zoals daar zijn; de gekko en de dikke spin. Wanneer er geslapen dient te worden zorgt een muskietennet ervoor dat er altijd wel een beetje afstand kan genomen worden. Het ontwaken is ook heerlijk. Rond half zeven vallen de eerste zonnestralen binnen via de kieren en spleten. Buiten beginnen vogels, insecten en onbekende beesten kabaal te maken. Als het van mij afhangt wordt ik elke dag op zo een manier wakker. Ik ben sterk aan het overwegen om later ook zo een bamboohut in mijne hof te zetten....

                                           mijn eerste bamboohut (en niet mijn laatste)
Diezelfde avond ben ik het stadje nog gaan verkennen. Er zijn veel uitgaansgelegenheden. Voornamelijk bars met live-muziek, ook een aantal reggaebars en restaurantjes. Overal kan weer gratis gepoold worden. Eigenlijk is het hier de ideale plaat om met vrienden op vakantie te komen. De sfeer is hier heel gemoedelijk.

De eerste avond ben ik op een reggaefeestje beland waar in toevallig een Belg en zijn vriendin heb leren kennen, Daarna volgden nog 2 toffe Duitse meisjes; Steffi en Agnes. De meisjes raadden mij aan om naar hun bungalow resort te komen. Het was daar 50 bath goedkoper en voor de rest ook alles dik in orde. En zo geschiedde... De volgende dag sliep Steven in het 'no tears' bungalow resort voor minder dan 4$ per nacht. Dit is mijn uitvalsbasis geworden voor de rest van mijn verblijf in Pai.

mijn tweede bamboohut

Nieuwe mensen leren kennen gaat vrij vlot. Elke avond wanneer ik uit ga, geraak ik wel aan de praat met iemand. En haast iedereen heeft wel boeiende dingen te vertellen ( op uitzondering van een stel arrogante Hollandse wijven en een paar Engelse sekstoeristen na). Maar meestal blijft het contact beperkt tot 1 avond. Iedereen heeft zijn eigen planning, en wanneer je eens iemand leuk hebt leren kennen scheiden meestal de wegen. Maar van eenzaamheid geen sprake hoor. Plus ik ben een toffe leesboek gekocht.

De volgende dag weer een brommer gehuurd (opnieuw mijn geliefkoosde Honda Dream 125 cc) en de streek gaan verkennen. Zo heb ik die dag een waterval bezocht, the Pai Canyon een historische brug en een olifantenhome. Het is wel vreemd om zo een logge dikhuid  op je zien afgewandeld komen.

neushoorn

uitzicht over de vallei dicht bij Pai

Pai Canyon

watervallen

De volgende dag ben ik de Lot-grotten gaan bezoeken. Ze liggen op (naar schatting) 40 km van Pai. Het is weer een leuke bergtrip tot aan de grotten. De grotten van Lot is het beroemdste kalksteengrottencomplex van Noord-Thailand en een van de langste in Zuid-Oost-Azie. Een gids met een gaslamp leidde ons door door de gangen. Na het bezoek aan de grotten bleek het avond te zijn geworden. Dan maar terug naar Pai. Onderweg merkte ik dat ik niet meer al te veel benzine in mijn motor had. En ik kon me niet herinneren dat ik op de heenweg 1 plaats om te tanken ben tegengekomen. Ondertussen zat ik al in reserve en het begon al aardig koud te worden. Op de top van de bergpas een aantal Thai aangesproken, maar er kwam alleen maar ' ai ai ai' uit. En ook; ' you have problem, you need half a tank to reach Pai'. Dan toch maar vertrokken richting Pai. Ik reed zo ergonomisch mogelijk; in neutraal de bergpas af en zo weinig mogelijk remmend. Na een tiental kilometer, (ik schat nog 20 te gaan) ben ik aan een alleenstaand huisje gestopt. De man des huises het flikkerende lampje van mijn benzinemeter laten zien. Opnieuw als antwoord; 'ai ai ai,' en vervolgens; ' you have money? 100 bath?' 'Money no problem' zei ik, en weg was hij, samen met mijn geld en zijn motorfiets vertrokken om naft te halen (hoopte ik). Even later kwam hij terug. 'Naftpomp gesloten'. Ik begon al op zoek te gaan naar een plan B. De vriedelijke Thai draaide echter de naftbak open, schudde er eens mee en vertelde me dat ik nog wel bij de volgende naftpomp zou geraken. Hij legde de weg uit, en alles kwam uiteindelijk nog in orde.

grotten van Lot

Over de volgende dag kan ik kort zijn; overgeven en diarree. Blijkbaar iets verkeerd gegeten, hoewel ik nog steeds goed let op wat ik allemaal eet. Na een dagje rusten en vroeg naar bed, ben ik de volgende dag min of meer terug de oude.
Donderdag ben ik nog naar een park gereden waar warmwaterbronnen ontspringen. De lokale Thai komen hier hun eieren koken. Het water kan tot 80 graden warm zijn.  En de kinderen vermaken zich hier kostelijk.

hot springs

Ondertussen ook te horen gekregen dat die vipassana meditatieopleiding volzet is tot half maart. Het zal dus voor een andere keer zijn. Hopelijk na Laos en Cambodja.
Vrijdag de bus geregeld richting de grens met Laos, waar ik me trouwens nu bevind. Vandaag of morgen steek ik de Mekong over richting Laos. Ik denk dat mijn avontuur eigenlijk nu pas goed gaat beginnen. Thailand is heel gemakkelijk reizen en op alles voorzien om de toerist op zijn wenken te bedienen. Dat is natuurlijk ook plezant, maar het is niet waar ik naar op zoek ben. Ik heb nog maar weinig echte momenten van verwondering meegemaakt, maar dat gaat er nu wel stilaan van komen...
Nu enkel hopen dat mijn darmen nog een beetje meewillen en dat die malariamuggen andere mensen steken.

groeten

Steven