avontuur 2 (en 3 en 4 en 5); Bangkok, Khao Yai, Lob Buri en Chang Mai

Hallo, hier zijn we dan, het heeft even geduurd. Maar het ging niet anders.
Om even samen te vatten; het is hier echt niet fijn. Het is hier veel te warm, die Thai laten mij niet met rust, ik mis mijn mama en bovendien stinkt het hier overal....
Nee, grapje. Het vergaat mij super. Ik had dit veel eerder al moeten doen. Het reizen gaat hier supergemakkelijk en ik heb hier op 5 dagen al meer meegemaakt dan op een paar maanden Belgie. Ik ga dus serieus moeten filteren op deze blog. Hier volgt een korte samenvatting;
Over Bangkok heb ik niet veel te vertellen. Ik heb ook maar een klein stukje gezien. Mijn eerste indruk; aanklampende Thaise verkopers, een enorme drukte en lawaai en een enorm smerige jeugdherberg waar ik verbleef. Ik moet wel zeggen dat ik het goedkoopste van het goedkoopste heb opgezocht (3 euro per nacht). Ik had geen dekens, geen warm water, enkel een bed met een matras (lees: een gecamoufleerde plank) en een kussen dat volgens mij de bakermat was van TBC, malaria, typhus, aids en alle andere vieze ziekten van Thailand. Maar goed, voorlopig ben ik nog gezond. Ik bevond me in het gebied waar de meeste rugzaktoeristen zitten; Khao San. Eigenlijk vond ik het daar ook veel te toeristisch. Ik heb er wel goed gegeten.

De volgende dag ben ik met de bus naar een stadje in de buurt van Khao Yai National Park getrokken. Een park zo groot als Belgie, en dat op een afstand van een paar honderd kilometer van Bangkok. Het is 1 van de oudste parken van Zuid-Oost Azie en uitgeroepen tot Unescos werelderfgoed. Er zitten nog tijgers, wilde olifanten, gibbons, cobras, phytons en meer dan 300 vogelsoorten. Uiteindelijk tegen de avond het greanleaf-hostel bereikt. Blijkt dat het volzet was en andere opties waren er niet in de buurt. Uiteindelijk heb ik met een Amerikaan (Tod is de naam) een kamer kunnen delen, op voorwaarde dat we de volgende dag een jungletour zouden volgen. Dat was sowieso de bedoeling, dus alles ok. Dinsdag dus die tour gedaan. Prachtig. De geluiden en geuren van een oerwoud, dat moet een mens toch ooit meemaken. Verder nog een hele boel dieren gezien. (makaken, neushoorvogels, schorpioenen, gibbons...) jammer genoeg geen olifanten, (maar wel olifantenstront) en ten slotte nog een mooie waterval gaan bezoeken.

Tod blijkt mee te vallen. Het is een kerel die voor de eerste keer de Mid-West van Amerika verlaten heeft en vindt alles geweldig. Aangezien hij blijkbaar ongeveer dezelfde dingen op het programma heeft staan, hebben we besloten om enkele dagen samen op te trekken. Na de natuur zijn we van plan om naar Chang Mai te trekken, met een tussenstop in Lop Buri.
Lop Buri was ook een aangename verrassing. Ik zag daar s avonds een paar jongens badminton spelen. Ik dacht; deze kans laat ik niet schieten. En zo geschiedde; Steven in een interland badminton; Thailand - Belgie. Ik heb de eer van ons land hoog gehouden. (is het trouwens nog een land ondertussen? ) Zo waren we dus een tijdje aan het badmintonnen toen mijn opponent zijn racket brak. Hij onmiddellijk naar de winkel om een nieuw (speelgoed)racketje te kopen. Zo een interland spelen doe je immers niet elke dag moet hij gedacht hebben. Toen hij terug was van de winkel kreeg ik de eer om met het nieuwe racketje te spelen. Initieel ging alles goed, maar plotseling, bij 1 van mijn gevreesde backhand-clears gebeurde het.... het racket schoot uit mijn hand en belandde 10 meter verder met een knal tegen het asfalt. Resultaat; het racketje in frut vaneen. En daar leerde ik een belangrijke les; doe altijd het plastiekske rondom het handvat vooralleer je met een nieuwe racket begint te spelen. Ik heb het arme manneke natuurlijk geld gegeven voor een nieuw racketje. Ik heb het badminton maar even gelaten voor wat het was.

Die avond hebben we de nachttrein richting Chang Mai genomen， waar we deze morgen aankwamen. Het ziet er hier in eerste instantie leuk en rustig uit. Wel veel toeristen. Ik ben van plan hier een brommer te huren en wat rond te rijden en eventueel ook een kookcursus Thais te volgen, want het eten is hier superlekker. Ik hou u op de hoogte.

Een blije Steven