Kho Lanta - Bangkok - Kairo - Brussel

Hallo,

Hier zijn we weer, en deze keer voor het laatst. Op zich is er niet veel te vermelden over mijn laatste week Thailand. Ik heb me bezig gehouden met de dingen waar ik goed in ben (pinten drinken op het strand, zeveren met lokalen en goed eten). Mijn neef Stijn -die de pinten ook niet schuwt- kwam ook nog naar Kho Lanta afgezakt, wat het er alleen maar plezanter maakt. Vermeldens waard is ook mijn guesthouse op Kho Lanta: the Sweedish Restaurant. Het personeel is er heel vriendelijk en het eten uitstekend. Ik at er dan ook 1 maal per dag. De kokkin zag me graag afkomen en na verloop van tijd begon ik allemaal extra gratis bijgerechten te krijgen. Als ik ze dan uitvoerig bedankte, en haar kookkunst bestoefte, kon ik er zeker van zijn dat ik de volgende dag weer een extra gratis vis op mijn bord kreeg. Ofwel had ze een boontje voor mij, dat kan ook heel goed zijn.... En zo kabbelde de laatse week naar een einde. Zonder echte grote avonturen en alles op het gemakske. En dan nam ik afscheid van de kokkin en haar assistente en vervolgens de bus op richting Bangkok.

De strandbar Deep Sea: goeie tijden en gratis inktvis

Daar was het nog altijd behoorlijk vochtig. Niet zo zeer in de lucht, maar vooral in de straten. Overal liggen zandzakjes klaar en zijn muurtjes gemetseld om wateroverlast te voorkomen. Verder ging het normale leven gewoon zijn gang in Bangkok. De volgende avond steeg mijn vlieger op richting Kairo. Ik wist niet wat denken. Dit was het dan... Met de zelfde gelatenheid als dat ik 9 maanden geleden hier aankwam, vertrok ik hier weer. Het is goed geweest...

ochtend gymnastiek in Bangkok

Een week later...
Ondertussen zit ik hier  in Zonhoven in mijne zetel. Het herfstzonnetje schijnt op mijn gezicht.
Ik denk dat ik Belgie al terug gewoon ben. Hier is precies ook niks veranderd. Ondertussen heb ik het merendeel van mijn familie en vrienden al gezien. Het valt me op dat ik dikwijls dezelfde vragen gesteld krijg. Een voorbeeldconversatie, met een antwoord op al uw vragen:

X:           Dag Steven, en jong hoe ist? Gij ziet er nog altijd just hetzelfde uit, precies niks veranderd...

Steven:   Goed, goed, (vriendelijk lachske)
X:           En blij dat ge terug zijt?
Steven:   Ik weet het eigenlijk niet....
X:           Als ge opnieuw kon kiezen, zou ge nog terug gaan?
Steven:   Direct!! En dan kwam ik nog niet meer terug.... ;-)
X:           En niet ziek geweest?
Steven:   Eigenlijk niet, behalve deze week. Ons ma heeft deze week mosselen gemaakt en ik ben er 4 dagen niet goed van geweest en ik ben 3 kg afgevallen... Ik denk dat het met de hygiene te maken heeft... ;-)
X:           Wat waren uw favoriete bestemmingen?
Steven:   Met stip op nummer 1; Myanmar, een magische bestemming, nog niet te fel bezoedeld door toeristen en het westers gedachtengoed. Op nummer 2; India, onwaarschijnlijk veelzijdig, zowel qua cultuur, natuur, godsdienst en eten. En om de top 3 te vervolledigen: Noord-Laos, zeker op de minder toeristische plaatsen. Heel relaxte mensen, mooie natuur en het bier Lao is het beste dat ik de afgelopen 9 maanden gedronken heb... ;-)
X:           En wat viel tegen?
Steven:   Vietnam, zonder twijfel. Pas op! Schoon allemaal, heel schoon, maar de mensen -zeker op de toeristische plekken- zijn dikwijls geldwolven. En eens op de toeristische route, dan is het moeilijk om er vanaf te geraken. Op niet-touristische plekken heb je wel fijne mensen, maar daar kunnen ze dan weer geen Engels.
X:           En hoeveel geld hebt ge daar opgedaan?
Steven:   Dat ik het niet weet, ik durf niet naar mijn bankrekening kijken :-) 
X:           En wat hebt ge het meest gemist in Belgie?
Steven:   ne goeie Duvel, een kaasschotel en de voetbal
X:           Ga dan maar ne stevige Duvel drinken!
Steven:   Goed idee, dat ga ik meteen doen, Schol!


Verder wil ik iedereen bedanken die mij de afgelopen maanden gevolgd heeft. Met meer dan 5000 blog-bezoekers (met welliswaar waarschijnlijk 3000 hits van mijn ma, maar kom...) kan ik spreken van een geslaagd project. Ook de vriendjes, vriendinnekes en de familie met hun mailtjes. En vooral mijn ouders, die mij altijd gesteund hebben. Ook nog een vermelding en een bedankje aan al de toffe mensen die ik afgelopen 9 maanden heb leren kennen, maar die kunnen waarschijnlijk geen Nederland lezen.

en nog ene van de Dalai Lama, om het af te leren...

Ten slotte wil ik voor de geinteresseerden nog mijn lees top-10 van afgelopen 9 maanden meedelen.

1: the kite runner - khaled hosseini
2: emergency sex and other desperatate measurements - Kenneth Cain, Heidi Postlewait, Andrew Thomson
3: A river of time - Jon Swain
4: Holy Cow - Sarah Macdonald
5: A fortune teller told me - Tiziano Terzani
6: the alchemist - Coelho
7: how to be good - Nick Hornby
8: high fidelity - Nick Hornby
9: welcome to hell - Colin Martin
10: de hemel van Hollywood - Leon de Winter

de groeten, en tot op mijn volgende avontuur!

Varanassi - Kolkatta - Bangkok - Phuket - Kho Phi Phi - Kho Lanta

Hallo,

Ik zat dus nog steeds in Varanassi. Ik vulde mijn dagen met tabla spelen, langs de Ganges wandelen en 's avonds een pint (of 2) drinken. Na 3 dagen besloot ik om met de tabla-lessen te stoppen. Om het instrument iets of wat onder controle te krijgen heb je al rap 3 weken nodig, en die tijd had ik niet. Bovendien wilde ik ook nog wat andere dingen bezichtigen, en met tabla lessen elke middag, was een daguitstap maken onmogelijk geworden. Maar het was sowieso een leuke kennismaking met het instrument.
Op een dag was ik weer langs de Ganges aan het wandelen. Een plaats waar je je ogen serieus de kost kunt geven. Badende mensen, koeien, marktjes, vrouwen in kleurrijke saries, hindoe tempels en niet te vergeten de 'ghat's' waar de gestorven hindoes verbrand worden. Het is precies een andere planeet. Zo was ik dus weer aan het wandelen langs de rivier, meer noordwaarts dan dat ik ooit al gewandeld was, en in de verte zag ik een opnieuw zo een brandplaats, de oudste van de stad. De omgeving straalde iets speciaals uit. Normaal is het verboden om foto's van deze brandplaatsen te trekken, maar ik was alleen, en nog zo een 100 meter van het spectakel verwijderd. Ik zou er toch niemand mee storen... Maar dat was een verkeerde inschatting... Een Indier had me gezien en kwam op me afgelopen. Het was de opzichter van de brandplaats. Hij vertelde me dat ik in grote problemen zat. Op het trekken van foto's van deze heilige plaats staan strenge straffen; grote geldboetes en zelfs gevangenis. Ik moest even slikken, maar bleef rustig. Ik stelde voor om mijn foto's te wissen en ik hield vol dat ik van niks wist. Ik moest van de man mee naar het politiecommisariaat, maar zo ver wilde ik het niet laten komen. Ik begon al te denken om mijn portefuille boven te halen en me uit deze situatie te kopen. Bovendien vertelde de man dat mijn daad heel slecht was voor mijn karma. De familie die ik gestoord had, zou me vervloeken en geesten van de pas overledenen zouden mij komen ambeteren. Dju, daar had ik ook al niet aan gedacht. Ik moest van de man mee naar een familie tijdens hun brandritueel, om een oplossing voor het probleem te vinden. Zij hadden duidelijk iets anders aan hun hoofd, ze stemden in dat ik een offer bracht aan de armen. Er zijn immers heel wat mensen die geen geld hebben voor het stookhout, dus met mijn geld wordt er hout gekocht voor de brandstapels. Ik volg de man naar een gebouw. Daar zit een oud vrouwtje in de hoek. Ik geef haar 500 roepies (ik had niks kleiner), of bijna 9 euro. Het vrouwtje bekijkt het biljet aandachtig van dicht bij. Ik denk niet dat ze ooit zo een groot bankbriefje gezien heeft. En dan valt hare frank en is ze heel blij. Ze bedankt me uitvoerig. Ik moet me knielen en ze zegent me. Het blijft een vreemde gedachte, ik heb een oud vrouwtje financieel gesteund zodat ze later goed kan branden. Hopelijk fikt mijn hout goed...

shoppende Indische vrouwen

een Sadhu in het oranje

ganges taferelen

 

de foto die mij 50 kg hout kostte

Op een andere dag ben ik Hindoe tempels gaan bezoeken. Die had ik tot nu toe nog niet echt bezocht. Hindoeisme is een interessante godsdienst. Met de leuze: 'alles mag en alles kan'. Je hebt ontelbare goden die je kan vereren. De voornaamste 3 zijn Brahma, Vishnu en Shiva. Hoe je ze vereert kan je ook zelf kiezen. Bidden, offeren, op bedevaart gaan, je kiest maar... Wanneer je bijvoorbeeld wat financieele problemen hebt, dan kan je beginnen met het verheerlijken van de god Lakhsmi, of wanneer je vrouw niet zwanger geraakt, dan is de godin Parvati een goede optie. Zo heb je duizenden goden waar je uit kan kiezen. Of dan heb je nog de Sadhoes. Dit zijn hindoestische asceten, die hun leven wijden aan spirituele bevrijding. Wanneer die mannen in Belgie zouden rondlopen werden ze in een instelling gestoken. Sommigen lopen naakt rond, of hebben hun lichaam met assen ingevreven. Ze hebben dikwijls een lange baard en lange haren en leven in ahrams, waar ze mediteren of de ganse dag cannabis roken.

Een andere dag ben ik naar Sarnath getrokken. Sarnath staat bekend als de eerste plaats waar de Boeddha gepredikt heeft. Een grote ruine van een stupa markeert de plek. Verder heb ik ook een Jainistische tempel bezocht. Het Jainisme is de voorloper van het Boedhisme. Het is 1 van de kleinere wereldreligies met ongeveer 9 miljoen aanhangers. En die mannen zijn pas echt straf. Je hebt zo een 2500 devote volgelingen, de goeroes, en zo'n 5000 nonnen. De goeroes slapen op stro, wassen zich nooit, hebben lange baarden en haren en zijn seksueel niet actief. Ze hebben geen bezittingen en lopen altijd naakt rond. De moslims vinden dat niet zo tof dat ze naakt rondlopen. Daarom hebben ze bodyguards nodig... Ge moet er iets voor over hebben...

een Sadhoe

manueel grasmaaien is blijkbaar een vrouwenjob

Sarnath met zijn Boedhistische ruines (stoepa links) en rechts een gele Jainistische tempel

de Shiva-tempel in Varanassi

kom ik daar toevallig een bediende van mijn guesthouse tegen

Vanuit Varanassi heb ik de nachttrein richting Kolkatta genomen en van daaruit rechtstreeks naar de luchthaven. Enkele uren later landde ik in Bangkok. Vanuit het raampje van de vlieger kon ik duidelijk zien dat half Thailand blank staat. Niet te overzien, een grote ramp.
In Bangkok viel het allemaal nog behoorlijk mee. En ik sliep op het 2de verdiep, dus dat zat wel snor. Ik ben eens naar de rivier gewandeld. Die stond serieus hoog (of wat had je gedacht) en de zandzakjes lagen al klaar. Tot zover Bangkok, voor mijn laatste 3 weken van mijn reis wou ik rust, goed eten, en paradijslijke eilanden. Dus Steven richting Zuid-Thailand. Eerst nog een tussenstop gemaakt in Phuket, waar ik mijn neef Stijn ontmoette. Phuket is heel toeristisch, behoorlijk prijzig. Maar ik heb me er goed geamuseerd. Goed wat pinten gedronken, en ik heb Krc Genk zich voor heel Thailand zien belachelijk maken tegen Chelsea. We waren naar een grote hal gegaan waar overal kleine bars bij elkaar gegroepeerd zijn. Ook overal palen en paaldanseressen. Maar ik was meer gefocust op de voetbal, die daar op 50 schermen vertoond werd. Na 15 minuten was het al drie nul voor Chelsea. Nu was ik al wat meer geinteresseerd in wat er allemaal rond mij afspeelde. Tjonge jonge.... Maar goed, ik ben in totaal 4 dagen in Phuket gebleven en dan met de boot richting Kho Phi Phi. Kho Phi Phi is bekend van de film 'the beach' met Leonardo Di Caprio. Allemaal heel schoon, maar veel te toeristisch. Overal zatte Engelsen en Australiers die biertorens van 5 liter zitten te drinken. En veel te druk, dus ik naar de andere kant van het eiland. Daar heb je nog van die kleine bungalows op het strand, enkel elekriciteit 's nachts en verlaten droomstranden en oerwoud. Het was daar fijn vertoeven. Boekje lezen, snorkelen,  het heet krijgen, gaan zwemmen... en terug van voor af aan. Na 3 dagen Kho Phi Phi had ik het wel gezien en nam ik de boot richting Crabi. Crabi is crap. Ik hield niet van die plaats en dus de volgende dag vertrokken naar Kho Lanta. Opnieuw een eiland maar minder bekend. Kho Lanta bevalt me super. Ik zit hier nu al een week. Het is goedkoper, minder toeristisch, en heel relaxed. Je hebt ook een nationaal park op het eiland en prachtige witte stranden. Het is hier laagseizoen en je wordt hier als god behandeld in de strandbars, want er zijn haast geen klanten. Zo is er een strandbar waar ik elke avond inktvis van op de barbeque krijg. Gratis en voor niks. Elke avond wanneer het donker wordt gaan ze met de kano het water op om de netten van de vissers te plunderen. En iedere avond gratis eten. De beste inktvis die ik ooit gegeten heb. Ik ben ook eens een keertje mee het water opgegaan, maar we hebben maar 1 inktvis kunnen vangen.

de rivier in Bangkok staat op overlopen

Kho Phi Phi

Kho Lanta

voetballen op het strant

 

Over 10 dagen is het zover. Terug naar Belgie. Ik weet niet of ik blij moet zijn of niet...
Ik ga hier nog een week op Kho Lanta blijven en dan naar Bangkok.

Groeten

Steven