Letland

Hoi hoi,

Ok, het is geen Azië meer, maar ik heb besloten om mijn reiservaringen die ik op andere plaatsen ter wereld beleef hier dan ook maar te plaatsen. Deze keer gaan we naar Letland...

Maandag 23 juli: de laatste dag van de Gentse feesten. Het is zwaar geweest en nog 2 weken verlof voor de boeg. Ik stap het kantoor van airstop binnen, om een vliegticket te boeken. Een weekje ertussen uit gaat me goed doen. Ik heb wat behoefte aan rust. Ik weet nog niet precies waar heen, maar het is snel beslist. Een kwartiertje later stap ik het kantoor uit met een ticket naar Letland in mijn handen. Hoera!

Vrijdag 27 juli: Om 5 u 's morgens sta ik op het perron van het station van Kiewit. Om 8.30 stijg ik op in Brussel. Ik vraag me af wat ik daar allemaal ga doen. Ik weet eigenlijk niet veel van Letland. Riga lijkt me wel de moeite en er is een mooi natuurpark in de buurt. We zullen wel zien. In het vliegtuig val ik onmiddellijk gelijk een blok (beton) in slaap. En wanneer ik wakker word zijn we geland in Riga. De zon schijnt en het is 30 graden celcius. Dat begint al goed.  Ik neem de bus naar het oude stadsgedeelte, check in,  in het eerste het beste guesthouse en voor ik goed besef wat ik allemaal aan het doen ben, zit ik 's middags op een gezellig terras iets te eten. Eigenlijk best wel een vreemd gevoel. Op het ene moment nog bij de mama en de papa in Zonhoven, en enkele uren later in de hoofdstad van een ex-Sovjetstaat. 's Namidags besluit ik om Riga wat te verkennen. En wat ik daar allemaal zag, beviel me wel. Riga heeft een groot oud stadsgedeelte, dat op de lijst van Unesco's werelderfgoed staat. Heel proper ook, geen sigarettenpeuk te vinden op straat. Ik heb zelfs geen klinker weten losliggen. Riga staat bekend om zijn grote collectie art nouveau gebouwen. Er is nergens ter wereld een stad met zoveel dergelijke gebouwen (760 om precies te zijn). Ik besluit om een wandeling langs de fraaiste exemplaren te maken. En ik moet zeggen: impressionant. Normaal ben ik niet echt een 'gebouwen mens' maar dit vond ik echt wel de moeite. Verder heeft Riga ook heel wat mooie parken en leuke pleinen, voorzien van 'biergardens', waar de plaatselijke Let -onder begeleiding van een bandje- zijn pint komt drinken.

's morgens bij het vertrek stadion Kiewit Hasselt

een staaltje art nouveau

een straatje art nouveau

nog zo een prachtexemplaar : architect van dienst: Eisenstein

 's Avonds ben ik de plaatselijke kroegen en uitgaansgelegenheden gaan verkennen. Mijn guesthouse bevindt zich in het noordelijk gedeelte van de stad. Hier is het iets minder toeristisch. De plaatselijke Letten gaan hier graag op stap, terwijl de toerist zich liever in het centrum van het oude stadsgedeelte bevindt. Zo zit ik op een gegeven moment van een pint te proeven in 1 of andere kroeg. (het smaakte niet slecht). Ik kreeg zo stilaan een klop. Maar ik was vastbesloten om de trein te laten passeren. Enkele Letse dames stonden langs mij te dansen. Plotseling richt 1 van hun zich tot mij, en vraagt me om mee te dansen. Allez vooruit.... Ik sta recht en doe mee. Even later leer ik via de dames 2 Finnen kennen: Timmo en Tonny, de Peppy en Kocky van Finland. Een van de twee dikke vrienden werkt al een hele poos in Riga. Hij kent dan ook het uitgaansleven uit zijn broekzak. De 2 Finnen vallen goed mee en ik besluit om die avond met hun op te trekken. Uiteindelijk belanden we in een ondergrondse club, die een normale toerist nooit van zijn leven zou vinden. De drank is er goedkoop, geen toeristen en er wordt gedanst alsof je leven ervan hangt. Op een gegeven moment hebben Peppy en Kocky een Letse schone aan de haak geslagen en sta ik er maar wat te schilderen. Het is 4 u. Tijd om naar huis te gaan. Het is een ange dag geweest. Kaars uit...

Zaterdag 28 juli: vandaag grootse plannen. Ik ga met de trein naar Jurmala, een badplaats aan de golf van Riga, zo'n 40 km van Riga city. Jurmala staat vol met mooie houten buitenverblijven van rijke Russen. Wat me meer interesseert is het 2de grootste waterpretpark van Europa, dat daar ook in de buurt ligt. Zo gezegd zo gedaan. En waterpret gegarandeerd. Ontelbare schuifaffen, de ene al wat extremer dan de andere. Zo is er een schuif-af gesponsord door honda. En je raadt het al: deze gaat snel.... heel snel. Je vliegt haast in vrije val tegen 60 km per uur naar beneden. En het gaf een kick gelijk ik die  in water nog nooit heb beleefd. Tijdens de rit omlaag denk je haast dat er iets fout gaat. Je vliegt dan uiteindelijk beneden uit die koker en je beland in een uitremstrook. Je remt er zo fel af, dat je je zwembroekje tussen je bilnaad uit kunt halen. Die redders die er op de uitkijk staan moeten zich amuseren, bedenk ik me zo. Na de honda stond ik te trillen op mijn benen en ik had enkele minuten nodig om bij te komen.Ik kwam maar niet bij van het lachen....  Adrenaline, tot en met. Wat een compleet geschifte schuifaf. En dat was nog niet alles. Zo was er ook nog de 'kamikaze'. Nog zo een extreem geval, maar deze keer in open lucht. Je kruipt de stelling op en je voelt heel het 'spel' daveren van je voorganger op de schuifaf. Aan de ingang van de schuifaf hangt een bordje: verboden toegang voor hartpatienten, mensen die niet kunnen zwemmen en zwangere vrouwen. Ik slik, en waag mijn kans. En weer van dat. Compleet krankzinnig. De G-krachten pletten me tegen de wand en ik kan me plots heel goed voorstellen dat een zwangere vrouw hier bevallen beneden aankomt....
De andere extreme attracties ga ik hier niet uitgebreid documenteren (dan ben ik nog wel een tijdje bezig), maar alleszins, de volgende kernwoorden zouden er zeker in voor gekomen zijn: grote opblaasbare banden, kolken, mijn hoofd tegen de rand, pijn, dwaze Russen, sauna, mooie vrouwen....

Na de waterpret ben ik nog naar het strand geweest, waar het heel druk was. Het toffe aan de strandstrook van 70 km, is dat het strand overgaat in bos, wat op zich wel mooi is. Maar in het algemeen heb ik een strand nogal snel gezien, dus dan maar weer terug naar Riga.

Aquapark Jurmala

Strand Jurmala

's Avonds weer pinten gaan pakken en 2 Belgen tegengekomen van Zottegem. En plotseling bedenk ik mij: Steven, je had behoefte aan rust...

Zondag 29 juli: Vandaag laat ik Riga voor wat het is en neem de trein naar Sigulda, ongeveer 50 km ten Oosten van Riga. Sigulda is een klein stadje aan het begin van het grootste Nationale park van Letland. Door dit park stroomt de Gauja. Vroeger stroomde de Gauja gedeeltelijk ondergronds. Door bodemerosie vormde zich een enorme grot, maar die is na verloop van tijd door het bovenliggende gewicht ingestort, waardoor de Gauja momenteel door een diepe vallei stroomt. Ook was de streek bekend om zijn kastelen. De rivier was een natuurlijke grens en op beide kanten werden vroeger kastelen en burchten gebouwd om deze grens te verdedigen. Maar na een eerste verkenning van de streek viel me Sigulda een beetje tegen.... Zo toeristisch, veel Russen ook....  Ik was eerst van plan om een driedaagse kajak trip te maken doorheen het nationale park, maar ik zag me daar al met een aantal Russen vodka drinken aan het kampvuur... Daar had ik nu eens compleet geen zin in.
En plots krijg ik een idee; de volgende dag zou ik autostop richting Talinn trekken.  Talinn is de hoofstad van Estland, zo'n 350 km noordwaards. Alleen had ik een probleem. Ik zat een beetje uit de richting. Eerst zou ik dan op de verbindingsweg tussen Riga en Talinn moeten geraken, anders kon ik het wel schudden om nog in Talinn te geraken, want de tijd begint te dringen. Vrijdag vlieg ik immers alweer terug naar Belgie. Ik ga vandaag dan maar vroeg slapen om de volgende dag de bus richting Saulkrasti te nemen en van daaruit noordwaards te liften.

's morgens nog in Riga met een duffe kop

De zeppelin-hangars van de Centrale Markt Riga: wereldberoemd

de vlees-hangar, iedere hangar had zijn eigen koopwaar (vb: zuivel, vlees, kledij...)

op verkenning in Sigula: waar moet ik heen?

het Tarzan park in Sigulda: in de winter wordt hier geskiet

het Nationale park met de Gauja rvier

Maandag 30 juli: Vandaag valt het wat tegen. Het regent ook. En mijn bus naar Saulkrasti vertrekt pas om 4 u 's namiddags. Een verloren dag dus. Ik ontmoet een Nederlands-Frans koppel, dat al fietsend Europa aan het verkennen is. De man trekt met zijn fiets een aanhangwagentje met een blinde, stokoude Duitse herder erin. Arm beest. Ik geraak met het koppel aan de praat en vertel ze over mijn plannen. Ze zijn net heel het park doorgefietst en volgens hun is het een echte aanrader. Vooral dat kajakken lijkt hun de max, maar kajakken kan het koppel niet, want ze zitten met hun hond opgescheept. Dti doet me dan maar besluiten om toch maar eens te informeren om te gaan kajakken. Over 4 dagen moet ik immers alweer terug in Riga zijn. Even later heb ik een eenpersoonskajak gehuurd voor 3 dagen. Ik ga weer op tijd slapen en bereid me mentaal en lichamelijk voor op de tocht van 80 km, die me de komende 3 dagen te wachten staat.

  Dinsdag 31 juli: Om 10 u 'morgens komt een busje mij oppikken. Ik ben hun enige klant vandaag. De man vertelt me blij dat ik de eerste buitenlander ben die 80 km gaat afleggen. Nou nou, denk ik, is dat dan zo speciaal? Onderweg vraag ik de man om ergens aan een winkeltje te stoppen om een fles water te kopen. Zo gezegd, zo gedaan. Wanneer ik terug het busje in stap, vraagt hij: 'is dat alles van water wat je meeneemt?'.
Ik zeg: 'jaja, want de rivier passeert 2 dorpjes waar ik wel wat eten en drinken kan kopen". De man lacht eens hard, en dan zegt hij dat ik beter nog maar eens de winkel instap om voor 3 dagen eten en drinken te kopen, want ik ga geen huis zien in 3 dagen. Vreemd, mijn stafkaart liegt blijkbaar.
Onderweg vraagt de sympathieke Let nog of ik al ooit gekayakt heb. Hij lijkt het precies niet te vertrouwen... Na een tocht van een half uur komen we aan aan de rivier. De boot wordt geprepareerd. 'oh ja, voor ik het vergeet', zeg ik, ' weet je ergens een camping waar ik een tent kan huren?' De man bekijkt me met een verwarde blik. 'Hoe? heb je geen tent bij? Het is hier niet West-Europa hé...'  Nochtans vertelt mijn reisgids me dat er op het traject campings liggen waar ik een tent kan huren. Hij wijst me op mijn kaart een plek van een camping aan, waar ze misschien wel tenten verhuren. Goed. We zullen zien. We wisselen nog telefoonnummers uit. Zodra ik een toren in de bergen zie opduiken, dan moet ik hem bellen. Dan ben ik vlak bij de aankomst. Ik word te water gelaten, en voor de grap begin ik stroomopwaards te peddelen en wuif hem vaarwel.
'NO NO, other side', roept hij me toe.  at moet die man in hemelsnaam denken van Belgen?  Maar goed, hij kon er nog om lachen. Ik groet hem en ik begin te peddelen....

Mijn boot

eindelijk rust

De frisse boslucht doet me deugd. De zon schijnt. De natuur rondom me wisselt af tussen naaldwoud, rotsachtige formaties en struikgewas. Veel stroming staat er niet op het water. Na een uurtje peddelen begin ik stilaan pijn te krijgen in mijn armen. Ik begin me te bedenken dat 80 km toch niet van de poes is. Dat is begod een afstand van Gent tot Leuven.... De eerste dag kom ik geen levende wezens tegen, uitgezonderd een kudde eenden, reigers en een overvliegende ooievaar. De campings die op mijn kaart aangeduid staan liggen er allemaal verlaten bij. 's namiddags begint de lucht te betrekken, en ik begin me zorgen te maken. Liever zou ik niet in de regen buiten slapen Eventueel zou ik als het regent mijn kayak nog kunnen omdraaien, en daaronder slapen, maar ik ga toch proberen de camping te bereiken die mijn chauffeur mij aangewezen heeft. Ik steek een tandje bij en peddel er lustig op los. 's namiddags beginnen mijn armen te verzuren. Ik heb last van een peddel-elleboog (naar analogie van de tennis-elleboog),  krijg blaren op mijn handen en de steekmuggen ambeteren mij vreselijk. Bovendien zijn mijn schouders verbrand, en heb ik een t-shirt met lange mouwen vergeten in mijn guesthouse. Voor de rest is alles heel plezant....

De Rus is een niet zo graag geziene gast in Letland

moe en verbrand (en een slechte haardag)

Ik ben nog maar zelden zo diep moeten gaan. Compleet uitgeput kom is 's avonds aan op de camping. Ik vraag of ze geen tenten te huur hebben. Ze kunnen mij niet helpen. Ze hebben wel nog een caravan die ze voor 20 euro per nacht verhuren. Ze kunnen mij de boom in met hun caravan. Ik heb een bankstel onder een afdak gezien, waar ik de nacht onder ga slapen. Ik rol mijn matje uit, doe mijne jasje aan, kap op, oorstoppen in en mijn heel gezicht ingesmeerd met muggenmelk. En is slaap gelijk een (lamme) os...

Bij het ochtendgloren word ik wakker. Ik kijk rond me. Het regent pijpenstelen. Ben ik blij dat ik onder een afdak lig. Ik draai me om, en slaap verder tot 9 u. Het is gelukkig gestopt met regenen. Na het ontbijt installeer ik me weer voor een dagje kayak. Nog 40 km te gaan...

mijn slaapplaats

zonsondergang bij mijn slaapplaats

Woensdag 1 augustus: vandaag, van hetzelfde laken een broek. Ik, mijn boot, de natuur  en een gevecht tegen de rivier. Gelukkig blijft het droog. De omgeving ziet er soms wat donker enonheilspellend uit. Je moet weten dat er in de buurt zich een 'devil's cave' en een 'witches' cauldron' bevinden, waar zich vroeger rituelen en tovenarij afspeelden.   's Namiddags begint het op te klaren. Ik doe het vandaag wat kalmer aan, en stop ook wat meer om uit te rusten. Ik kom een beverburcht tegen, iets wat ik nog nooit gezien heb en observeer eenden. Eenden zijn eigenlijk hele mooie en grappige beesten. Wat een vreemde kop hebben ze toch. En wat is een snavel een gek ding. En dan nog niet gesproken over het geluid dat die beesten produceren....
Uiteindelijk verschijnt compleet onverwacht een toren in de bergen. Wat een verlossing en opluchting. Ik heb het gehaald. Het moet zowat hetzelfde gevoel zijn als de ronde van Frankrijk uitrijden. Ik bel de kayakverhuurders, en een half uurtje later, meer ik aan. De man is verbaasd dat ik er nu al ben. Het is goed geweest... Ik ga vanacht weer heel goed slapen... 

een bever burcht

Donderdag 2 augustus: De voorlaatste dag. Morgen vlieg ik terug naar België. Vandaag probeer ik terug in Riga te geraken, zodat ik morgen fijn kan uitslapen en me van niet teveel dingen iets moet aantrekken. Maar eerst bezoek ik nog een dorpje Cezis. Dit was in de eerste periode van de onafhankelijkheid een drukbezocht cultureel centrum. Bovendien bevindt zich hier de oudste brouwerij van Europa, sinds 1590 in bedrijf. Jammer genoeg was ze bij mijn bezoek niet open. Ik verken het stadje, wandel eens naar het kasteel en zo. Maar het boeit mij niet zo.
Na mijn blitzbezoek aan Cezis, terug de trein op, en in 1 ruk door naar Riga. Ik check terug in in mijn favoriete guesthouse. Deze keer krijg ik ook een kortingskaart van 10% op al het eten dat ik in het guesthouse verorber...

 Ik zeg tegen de vrouw die me het kaartje geeft:
-'that's beautiful, I already spent 2 nights here, and I ate 3 meals here in this guesthouse, and now you come off with this reduction card.... ;-)
-'they didn't gave you this card with your last visit?
-No, they didn't...
-When were you here?
-Last week, between friday and sunday...
-Ah, I know who was working here, I will punish her, as soon as I see her....

Nou, nou, dat was nu ook weer niet de bedoeling... Het dienstmeisje van vorige week heeft me altijd vriendelijk bediend. Om het goed te maken krijg ik van mevrouw een volledige privé slaapzaal. Wat mij betreft: alles vergeten en vergeven...
's avonds ga ik nog eens een laatste keer pinten pakken in Riga. Ik kom 2 Nederlands vrienden tegen. De Johan en Pierewiet van de lage landen. Het zijn toffe kerels. We gaan naar dezelfde plaats als waar ik met de Finnen geweest zijn, en we dansten en dronken nog lang en gelukkig...

Cesis

kasteel van Cesis

Vrijdag 3 augustus: Ik sta 's middags op. Ik voel de vorige avond nog. Ik maak nog een laatste wandeling door Riga en aanschouw een groep Koreaanse toeristen die zich serieus belachelijk maken met hun fototoestel. Ik neem afscheid van Letland, en beslis om ook nog eens Estland en Talinn te bezoeken. Maar deze keer niet meer alleen....

De tuc-tuc doet zijn intrede in Letland